Wat is eenzaamheid nou echt? Ik lijk het maar niet op te kunnen vullen met de aandacht van anderen. Ja eventjes, maar als zij weg zijn komt het net zo hard weer terug. En ook als ik in een groep met mensen ben, kan ik mij behoorlijk eenzaam voelen. Hoe dan? Ik ben dan toch met mensen om mij heen?
Laten wij gelijk een misverstand uit de weg helpen. Er is een verschil tussen “eenzaamheid” en “alleen zijn”. “Alleen zijn” gaat over feiten. Het feit of je alleen bent of niet. Soms is het zelfs fijn om alleen te zijn. “Eenzaamheid” daarentegen kan je zelfs ziek laten voelen. Eenzaamheid is geen feit, het is een gevoel. Een gevoel van eenzaamheid.
Wat ik dus wil weten, waar komt het gevoel van eenzaamheid vandaan en hoe kom ik ervan af?
Waar het vandaan komt.
Het is belangrijk om je ervan bewust te worden wat eenzaamheid creëert voordat je er iets mee kan. We denken vaak dat eenzaamheid gebeurt door dingen buiten onszelf. Bijvoorbeeld door te denken dat niemand je leuk vindt of interesse in je toont. Maar het gevoel van eenzaamheid wordt gecreëerd door een fragmentatie in je eigen lichaam. Dit betekent dat je een deel van jezelf wegduwt, een deel mag er niet zijn want dan is er een kans om niet geaccepteerd te worden en de connectie te verliezen.
Wij, mensen zijn sociale wezens. De connectie met anderen is een van de grootste behoeftes die wij hebben. Wij zijn afhankelijk van elkaar. Door je afgescheiden te voelen in je jeugd, duw je delen van jezelf weg om toch nog aandacht te krijgen voor de delen die wel gewaardeerd worden. Hoe meer delen in jezelf je weg hebt geduwd hoe meer fragmentatie er is en daar kom het gevoel van eenzaamheid uit.
Een voorbeeld. Als kind ben je levendig en vol energie. Je uit dit door te springen en veel vragen te stellen. Je moeder zegt tegen je: “Doe is rustig, stop met springen en vragen te stellen.” Zij draait zich weg van je. In jouw lichaam komt hier gelijk reactie op om die connectie met je moeder zo goed mogelijk te herstellen. Dus dat deel van jou dat wil springen en vragen stellen wordt weg geduwd. Grote kans dat jij je voor dit deel gaat schamen. Nu word je het rustig, stille kind waar je moeder (onbewust) naar vraagt.
Door de delen die afgesplitst zijn te integreren en steeds meer toe te laten. Word je schaamte erover minder en acceptatie erover meer. Dan ontstaat er defragmentatie. De losse delen komen weer bij elkaar en worden een geheel in jou.
Angst zorgt ervoor dat je het deel binnen in jou niet kan omarmen en accepteren. Het is de andere kant van liefde, het accepteren van jezelf. Neem de angst serieus en loop er niet voor weg. Breng het aan het licht in relatie met jezelf en anderen. Benoem het. Laat het zien. En gééf ruimte, zodat anderen ook hun delen kunnen laten zien zonder dat je dit veroordeelt. Wanneer er geen ruimte is voor authenticiteit ontstaat er fragmentatie. Bepaalde delen mogen dan niet gezien worden. Dit verstoort de verbinding met jezelf en anderen en creëert het gevoel van eenzaamheid.
Begin met omarmen van je emoties.
Om te helen is het belangrijk om het tegenovergestelde te ervaren. Zelfliefde ervaar je wanneer je die delen, met bewuste intentie, als deel van jou ziet en accepteert. Als je ergens voor wilt gaan betekent dat, dat je er energie in stopt. Je wordt een expert over die delen die je wilt integreren.
Het pad naar zelfliefde kan angstig en pijnlijk zijn omdat wij geleerd hebben dat in de buurt komen van het deel wat er niet mocht zijn gevaarlijk is. Letterlijk was er de kans om het niet te overleven als klein kind.
Laten wij hier is beter naar kijken. Waar schaam je je diep voor? Denk hieraan. Wat gebeurt er in je lichaam als je hieraan denkt? Welke sensaties merk je op. Zo ervaart je lichaam schaamte. Probeer met zachtheid en zonder kritiek naar de reactie van je lichaam te kijken. Hoe is het om de sensaties iets meer ruimte te geven door te zeggen: welkom en te ervaren hoeveel ruimte de sensaties op dit moment mogen innemen in jou. Wat gebeurt er dan? Waar ligt de grens?
Door sensaties de ruimte te geven creëer je vertrouwen in jezelf waardoor je de delen in jezelf steeds beter kan omarmen, integreren en accepteren. Luister ook naar de boodschap achter de gevoelens. Wat willen zij jou vertellen? Ga naar het gevoel toe met je aandacht, je nodigt ze uit om sterker te worden zolang je erbij kan blijven met je aandacht. Is het genoeg dan verschuif je je aandacht. Er kunnen gedachtes en herinneringen naar boven komen. Kijk wat die te vertellen hebben. Wat is jou behoefte of verlangen?
Vaak is een behoefte om het gevoel te uiten omdat dat nooit kon en hier steun in de te ontvangen van jezelf en de ander. Als je niet overweldigd bent door het gevoel en weet wat het jou te vertellen heeft krijg je opties. Je hoeft je er niet meer door te laten leiden. Geef jezelf te tijd en ruimte om expert te worden. Dit gaat met vallen en opstaan. Succes!
Mocht je meer willen weten over mijn manier van coachen. In mijn blog ‘lichaamsgericht, hè wat’ leg ik uit hoe ik op een lichaamsgerichte manier mensen help weer in hun kracht te staan en op zichzelf te vertrouwen.
Heb je zelf behoefte aan individuele coaching sessies? Neem dan contact met mij op via info@kalyani.nu.