De kunst van verbinden
Ik sta op mijn balkon, het regent, naast mij staat een vriend. Hij zegt niks. Ik ook niet. Het is klam en een beetje benauwd buiten. We staan naast elkaar en kijken naar de regen. Ik voel zijn warmte en hoor zijn ademhaling, terwijl de regen tikt. Hij kijk mij even aan en ik kijk terug. Dan kijken we weer naar de regen. Ik voel de spanning uit mijn lichaam glijden. Mijn schouders zakken, mijn ademhaling wordt dieper en mijn buik rommelt wat. Ik hoef er niks voor te doen het gaat vanzelf. Ik voel een warme tinteling in mijn buik. Er is even geen gedachte. Wat een moment van puur geluk.
Ons diepste verlangen
Een van onze diepste verlangens is je verbonden voelen met de ander. Het gevoel dat er iemand is, onvoorwaardelijk. Die jou ziet en hoort. Iemand die open en nieuwsgierig is als hij je niet begrijpt. Iemand die jou niet afwijst als je jezelf laat zien. Iemand die even niks verwacht van je. Die momenten van verbondenheid koesteren wij. En tegelijkertijd is het zo ontzettend spannend om jezelf te laten zien. Om geen verwachtingen te hebben, om open en nieuwsgierig te zijn. Wij zijn zo bang voor een negatieve consequentie. Een blik, een woord en zin. Iets wat er maar op duidt dat je niet goed bent zoals je bent.
Zo kom je in een neerwaartse cirkel terecht waarbij jij jezelf verliest. En uit alle macht probeer je, je aan te passen om toch maar een soort verbinding te houden. Maar deze verbinding voedt je niet, deze verbinding zuigt je leeg. Het is zo vermoeiend om steeds maar te moeten opletten wat er van je verwacht wordt. Maar wat als je het niet doet dan verlies je misschien dat beetje verbinding waar je zo naar verlangt. Je zit vast. Aan de ene kant kan je niet meer en aan de andere kant lijkt het onmogelijk om uit dit patroon te stappen. Is er dan nog wel iemand die je leuk vindt, die jou aardig vindt. Deze angst is voelt zo reëel, letterlijk een angst om het niet te overleven. Dit was ook zo toen je nog een baby was. Je was letterlijk afhankelijk van je verzorger. Dit heeft ervoor gezorgd dat je deze bescherming bent gaan ontwikkelen. Dit patroon heeft jou jarenlang beschermd en ervoor gezorgd dat jij het hebt overleefd. Iets om dankbaar voor te mogen zijn. Wat een krachtig lichaam heb jij.
En nu dan? Nu ben je volwassen en niet meer afhankelijk van je verzorgers. Nu wordt het tijd om te verbinden vanuit wie jij echt bent en wat jij de wereld te bieden hebt.
Hoe verbind je je tot iemand anders?
Begin met iemand jouw onvoorwaardelijke-, onverdeelde-, gerichte aanwezigheid te geven. Wees daarbij bewust van je lichaamstaal. Die verklappen vaak onze echte intentie en gevoel. Bijvoorbeeld met gesloten armen en benen is het lastiger om je te verbinden. Open armen en benen, een ontspannend kaak en lippen en je borst naar iemand keren maakt het makkelijker om je te verbinden. Dit is uitnodigend. Probeer nieuwsgierig en geïnteresseerd in iemand te worden. Zonder iets van hem of haar te willen of verwachten. Wat kan helpen is om naar gelijkenissen te zoeken. Misschien denken jullie over bepaalde dingen hetzelfde of ga je naar dezelfde plekken. Herkenning verbindt.
Daarnaast, richt je je op intimiteit met de ander. Dit betekent niet seks. Seks kan intiem zijn maar intimiteit hoeft geen seks te zijn. Het gaat om elkaar oprecht te zien en te horen. Kijk elkaar aan en laat jezelf zien. Elkaars aanwezigheid te voelen en te begrijpen. Je te laten raken door elkaars emoties zonder je erin te verliezen.
Stel vragen. Iemand die geen vragen wil beantwoorden is of vaak bang voor verbinding of wil het niet op dat moment. Als iemand het niet wil wordt het moeilijk om met die persoon te verbinden maar wanneer er angst zit kan je leren verbinden. Stel vragen die de innerlijke wereld van iemand laten zien. Vragen over waar hij in gelooft, wat belangrijk is, wat hem raakt, waar hij blij van wordt of wat hij lastig vindt. Je wilt iemand leren kennen op het diepste niveau wat mogelijk is. Je wilt met volle aandacht naar iemand luisteren met een open hart en al je zintuigen en vanuit daar reageren.
Probeer zo authentiek, oprecht en eerlijk mogelijk te zijn wanneer je wilt verbinden met iemand. Transparantie maak het verschil wanneer je je echt wilt verbinden. Een goede manier om te verbinden is een oprecht compliment. Wanneer het niet oprecht is kan de ander het voelen. Wij als mensen zijn gevoelige wezens. Wij merken het als iemand iets zegt maar dat er iets anders mee bedoeld wordt. Dit geeft onveiligheid.
Wees open en kwetsbaar. We zullen nooit kunnen verbinden als wij de moed niet hebben om ons kwetsbaar op te stellen. Als je het moeilijk vind om je kwetsbaarheid te laten zien. Probeer er achter te komen waar je bang voor bent, waar schaam je je voor? De reden dat je bang bent om jezelf te laten zien kan zijn omdat je bang bent voor een consequentie.
Leef je in de ander in en probeer manieren te vinden om de realiteit van de ander te valideren. Als je je met iemand wil verbinden is het nodig om je open te stellen om te voelen wat zij voelen, te horen wat zij horen en te zien wat zij zien. Dat klinkt misschien spannend maar is ook de sleutel tot echte verbinding.
Onthoud dat het de verantwoordelijkheid van beide personen is om veiligheid te creëren om te kunnen verbinden. Vaak zijn wij bang dat er consequenties zijn als wij ons kwetsbaar op stellen. Een blik, een geluid, een woord of zin met oordeel. Laat er geen consequenties zijn, wordt nieuwsgierig in plaats van veroordelend. Ook al ben je het er niet mee eens, behandel de ander zijn mening als belangrijk voor de ander. Herinner jezelf eraan dat er een valide reden is dat hij zich zo voelt. Mensen hebben het nodig dat hun emoties worden ontvangen, gezien en gehoord.
Kijk is of jij het initiatief kan nemen. Je hoeft niet te wachten tot de ander klaar is om te verbinden of naar jou toe komt. Namelijk bijna iedereen is onzeker en bang om als eerst zich uit te spreken dus waarom ben jij niet die ermee begint. Naar de persoon met wie jij wilt verbinden.
Wanneer je je wilt verbinden probeer dan juist niet je best te doen, maar je gewone zelf te laten zien. Wanneer je alleen je best zou doen zouden mensen vanuit deze illusie je leren kennen. Wanneer je vanuit je gewone, authentieke zelf reageert leren zij jou kennen en krijg je alleen de mensen om je heen met wie jij echt wilt verbinden en die met jou willen verbinden.
Een voorbeeld,
Een collega komt naar je toe en verteld wat een zware dag hij heeft gehad. Hij heeft ruzie met zijn vrouw, zijn baas is ook naar hem uitgevallen en hij vertelt nog even dat hij de Corona maatregelen maar onzin vindt. Jij hoort Corona en onzin en voelt gelijk een tegen reactie opkomen. Je hartslag gaat omhoog, je pupillen worden wijder en jij zegt onzin!? Dus jij vindt het onzin als onze oma’s overlijden?!
Door gelijk in de tegenaanval te gaan (door wat er in jou wordt geraakt), creëer je separatie/afstand en laat je iemand alleen achter met wat er in hem speelt. Separatie is een van de pijnlijkste dingen die een mens kan ervaren. Door ruimte te maken voor zijn verhaal en zijn gevoel en mening te valideren (dus niet af te wijzen) en nieuwsgierig te zijn, creëer je verbinding. Dan ontstaat er ruimte om ook te vertellen wat dit met jou doet en hoe jij erin staat zonder elkaar daarin af te wijzen.
Een mooie oefening om te verbinden.
Ga tegenover de persoon zitten met wie je wilt verbinden. Ga comfortabel zitten en laat je armen losjes hangen. Kijk elkaar in de ogen aan voor 2 minuten. Dan vertel je zonder interpretatie wat je voelt. Bv ik voel mij warm, ongemakkelijk, ik voel mijn hart bonzen etc. Daarna verteld de ander wat hij ervaart. Probeer aanwezig te blijven. Elke keer als je afdwaalt haal je je aandacht weer terug en focus je op wat je ervaart en ziet. Je zal blokkades ervaren waar je tegenaan loopt of mechanismes die gaan opspelen. Probeer daar bewust van te zijn en er met nieuwsgierigheid naar te kijken. Wat probeert deze blokkade te beschermen? Laat je intuïtie spreken en ook als je het niet weet is dat prima. Puur er bewust van worden zorgt er al voor dat het zal verschuiven.
Na de oefening kan je elkaar vertellen hoe dit voor je was.
Wees voorzichtig dat je jezelf niet forceert om iets te moeten of anders te moeten doen. Een blokkade of mechanische forceren kan juist traumatiserend werken. Daarom is het belangrijk om een blokkade te omarmen, begrijpen en lief te hebben waardoor het vanzelf kan afbrokkelen. Als een blokkade echt nog niet naar beneden wil komen, is het belangrijk om dat te respecteren en accepteren. Soms is dát wat het nodig heeft, het feit dat het er mag zijn en niet veroordeeld wordt.
Om te kunnen verbinden is het belangrijk om jezelf te leren kennen, bewust te worden wat er in jou speelt en dat te accepteren, lees hiervoor mijn blogs ‘de creatie van eenzaamheid’ en ‘mijn ruggengraat is mijn steun’.
Mocht je meer willen weten over mijn manier van coachen. In mijn blog ‘lichaamsgericht, hè wat’ leg ik uit hoe ik op een lichaamsgerichte manier mensen help weer in hun kracht te staan en op zichzelf te vertrouwen.
Heb je zelf behoefte aan individuele coaching sessies? Neem dan contact met mij op via info@kalyani.nu.